عوامل مختلفی در تعیین قیمت سمعک مؤثرند.هرچه تکنولوژی و امکانات سمعک پیشرفته تر باشد ، قیمت محصول افزایش می یابد . البته لزوما گران تر بودن سمعک دلیل بر بهتر بودن کیفیت آن برای تمام افراد نیست . پارامترهایی از جمله نوع و میزان کم شنوایی، سن فرد کم شنوا ، قدرت تشخیص کلمات ، وزوز گوش ، تحمل صداهای بلند ، سلیقه و توقع فرد و سبک زندگی و … همه و همه بر روی قیمت سمعک تأثیر گذارند چرا که با اضافه شدن هر یک از این موارد سمعک فرد باید مدارات پیشرفته ای داشته باشد. از طرفی استفاده از تکنولوژی روز نظیر بلوتوث و یا بردهای پردازش نانو نیز بر روی قیمت سمعک اثر گذارند .

تکنولوژی ظریف بسیار پیشرفته و به روز دنیا و تخصصی بودن دانش تولید سمعک و هم چنین تولید انحصاری آن که مختص چند کمپانی در جهان است باعث شده اند که قیمت سمعک بالا باشد.

از دیگر عوامل  تأثیر گذار بر قیمت سمعک ، نوع گارانتی و خدمات پس از فروش آن است. گارانتی سمعک با گارانتی سایر محصولات الکترونیک قابل مقایسه نیست. سمعک وسیله ای است که داخل و یا پشت گوش کار گذاشته می شود و به طور دائم در معرض جرم ، عرق و ترشحات طبیعی بدن قرار می گیرد که احتمال خرابی این وسیله را افزایش می دهد.

تهیه و خرید سمعک در واقع آغاز یک روند است پس از آن شما با ادیولوژیست خود در ارتباط هستید ، سمعک نیاز به تنظیم (گاهی برای چند جلسه) ، ارائه خدمات پس از فروش ، هم چنین سرویس ها و تعویض احتمالی قطعات در طول گارانتی سمعک و بعد از آنرا دارد که همه و همه بر روی قیمت سمعک تأثیر گذارند .

به خاطر داشته باشید هیچ گاه سمعکی را بدون گارانتی و خدمات پس از فروش تهیه ننمائید. بعضی از سمعک ها گارانتی بین المللی دارند که برای هموطنان در خارج کشور کاربرد دارد و افراد می توانند در صورت سفر به کشور های دیگر با مراجعه به دفتر نمایندگی کمپانی خدمات گارنتی آن را به صورت رایگان با ارائه کارت گارانتی بین المللی و سوابق خود دریافت کنند . البته گارانتی بین المللی سمعک نشان دهنده این است که کالا دارای اصالت و شناسنامه است و تقلبی نیست.

کمک هزینه بیمه برای سمعک

خوشبختانه امروزه اکثر بیمه های پایه و تکمیلی ، بخشی از هزینه سمعک را پرداخت می کنند . این تعرفه ها در بیمه های مختلف متفاوت می باشد .
تعرفه برای بیمه های پایه مشخص هست .
و در مورد بیمه های تکمیلی این تعرفه در برگه قرار داد شما با بیمه ثبت شده است .

مدارک لازم برای پرداخت هزینه سمعک توسط بیمه
١ – گواهی پزشک متخصص گوش و حلق و بینی
٢ – برکه تست شنوایی
٣ – فاکتور خرید سمعک
۴ – کارت گارانتی معتبر

در جدول زیر تعرفه بیمه های مختلف ذکر شده
توصیه می شود قبل از مراجعه به کلینیک شنوایی و اقدام برای تهیه سمعک ( با توجه به شرایط اقتصادی کنونی ) حتما از بیمه گزار خود سوال بفرمایید که در مورد سمعک چه تعرفه هایی دارد ؟ و آیا پرداخت برای استفاده از سمعک برای یک گوش یا دو گوش متفاوت هست یا خیر ؟
در صورتی که بیمه شما در جدول ذکر نشده حتما از شرکت بیمه گزار خود سوال بفرمایید

کلینیک شنوایی و تجویز سمعک ندا، کلیه مدارک لازم جهت ارائه مدارک به شرکت بیمه گزار را در اختیار شما قرار می دهد.

هر چه زمان طولانی تری در معرض صدای بلند باشید و هر چه منبع صدا نزدیک تر باشد، شنوایی بیشتر آسیب می بیند.

کاهش شنوایی در اثر سرو صدای طولانی و زیاد بتدریج پیشرفت می کند و معمولا برای فرد محسوس نیست.  گاهی ممکن است فرد از صدای زنگ یا سوت در گوش های خود شکایت داشته باشد و یا این که احساس کند در تشخیص  کلمات وگفتار به ویژه در محیط های شلوغ تا حدی مشکل دارد.و این نشانه شروع کم شنوایی در فرکانس های زیر است.

آسیب ها ی شنوایی در اثر سرو صدا معمولا به دو صورت موقت و دائم بروز می کند.

کم شنوایی موقت در اثر در معرض صدا بودن کوتاه مدت مثل کنسرت،گوش دادن به موزیک با هندزفری و بعضی انفجار ها به وجود می آید.

درواقع در اثر صدای زیاد تغییرات شیمیایی در حلزون گوش به وجود می آید که از گوش مراقبت می کند . کم شنوایی موقت معمولا بعد از ۲۴ ساعت استراحت صوتی (در معرض صدا نبودن) بر طرف می شود و شنوایی به حالت اول باز میگردد.

کم شنوایی دائمی به حالتی گفته می شود  که فرد به کرات و به مدت طولانی در معرض صدای بلند باشد.این کم شنوایی معمولا دائمی و غیر قابل بازگشت است به این دلیل که سلول های مویی در حلزون و پایانه های عصب در گوش داخلی به طور جدی  و برگشت ناپذیری آسیب دیده اند.

اگر در سنین پایین در معرض  صداهای بلند قرار داشته اید،ممکن است در بزرگسالی به کم شنوایی زود هنگام مبتلا شوید که به آن تأثیر تأخیری می گویند.
حد مجاز صدا طبق استانداردهای بین المللی ایمنی وکار ، برای گوش انسان حداکثر۸۵ د سی بل برای ۸ ساعت کار مداوم روزانه  بدون استفاده از وسایل محافظت شنوایی است .

در صورتی که محافظ استفاده نشود و شدت صداها بالاتر رود.
برای صدای ۹۰ دسی بل ،۴ ساعت کار روزانه
صدای ۹۵ دسی بل ،۲ ساعت کار روزانه
صدای ۱۰۰ دسی بل ، ۱ ساعت کار روزانه، مجاز می باشد.

در صورتی که فرد از محافظ شنوایی استفاده کند می تواند تا ۸ ساعت در محیط کار با صدای ۱۰۰ د سی بل بدون نگرانی از آسیب به سیستم شنوایی  فعالیت داشته باشد.

در محیط های صنعتی صدای زیاد می تواند به عنوان عامل فشار محیطی عمل کند و علاوه بر آسیب به سیستم شنوایی می تواند منجر به ایجاد حالات عصبی و نگرانی و تحریک پذیری ، استرس ، پرخاشگری ، مشکلات خواب ، گیجی ، حالت تهوع ، سر درد ، خستگی ، مشکلات گوارشی ، مشکلات قلبی و عروقی ، افزایش فشار خون ، افزایش کلسترول خون شود و روی کارکرد فکری و ذهنی افراد تأثیر سوء گذاشته و کارکرد و بهره وری  را کاهش داده و ضریب خطا را افزایش دهد.

توصیه ها

اگر هنگام مواجهه با صدای بلند در محیط کار احساس کم شنوایی یا زنگ و سوت (وزوز) در گوش داشتید ،سریع محل را ترک کنید و به مکانی ساکت بروید.در صورت بی اعتنایی به این علایم  احتمالا دچار کم شنوایی دائم در اثر سر و صدا خواهید شد.

گوش دادن به موزیک با صدای بلند بوسیله هندزفری  به گوش آسیب جدی می رساند.هدفون بهتر از هندزفری است زیرا هندزفری به دلیل نزدیکی بیش از حد به  پرده گوش می تواند صدای بیشتری  تولید کند ، بعد از چند دقیقه گوش دادن به موزیک به گوشتان استراحت طولانی بدهید.بهتر است از هدفون های نویز گیر استفاده کنید و ولوم را روی حداکثر ۶۰% درجه تنظیم کنید و در روز بیش از یک ساعت موزیک گوش ندهید.توصیه می شود در زمان استفاده از هدفون  و هندزفری از اطرافیان بخواهید در فاصله ۴۰ سانتی متری شما قرار بگیرند اگر در این فاصله صدای موزیک را شنیدند مطمئناً ولوم صدا در حدی است که به گوش شما آسیب می رساند.گوش دادن به موزیک با صدای بلند در اتومبیل با شیشه های بالا (فضای بسته) آسیب جدی به گوش وارد می کند. اگر به کنسرت می روید می توانید از گوشی های مخصوص که صدای محیط را کم می کند استفاده نمایید. سازمان بهداشت جهانی تخمین می زند در حدود ۱ میلیارد نوجوان و بزرگسال جوان در معرض خطر آسیب شنوایی ناشی از اصوات بلند وسایل صوتی هستند.

استراحت دادن به گوش بسیار مهم است. به ازای هر دو ساعتی که گوش در معرض صدای ۱۰۰ د سی بل قرار دارد باید ۱۶ ساعت استراحت صوتی داشته باشد.

می توانید از اپلیکیشن  هایی که در مورد  شدت صدا در گوگل است استفاده نمایید و آن ها را دانلود کرده و بر روی گوشیتان نصب کنید . این اپلیکیشن ها شدت همه صداهای اطراف شما را نشان میدهد .واحد شدت صوت د سی بل dB هست ،از این کلمه استفاده کنید تا به بهترین نرم افزار های مربوط به شدت صدا دسترسی یابید و آن ها را نصب نمایید.

اگر جز افرادی هستید که به طور دائمی با این موقعیت  ها سرو کار دارید توصیه می شود در ابتدا به کلینیک شنوایی مراجعه نمایید تا از وضعیت  شنوایی خود مطلع گردید و بعد از آن میزان شنوایی هر ۶ ماه تا یک سال می بایست بررسی شود  تا در صورت بروز عارضه از پیشرفت آن جلوگیری گردد.افرادی که قصد کار در محیط های صنعتی را دارند باید پیش از آغاز کار شنوایی اشان مورد ارزیابی قرار گیرد و بعد از آن هر ۶ ماه تا یک سال نیز روند بررسی و ارزیابی ادامه پیدا کند.

استفاده از محافظ های شنوایی

بهترین توصیه برای افرادی که دائما در معرض صدا هستند استفاده از محافظ های شنوایی می باشد تا از آسیب به سیستم شنوایی جلوگیری گردد.این محافظ ها عبارتند از

Ear Plug یا گوش بند استاندارد که در اشکال و اندازه های مختلف موجود هستند و در مجرای گوش قرار میگیرند و برای آن که  نقش حفاظتی  خوبی داشته باشند،باید کاملا سایز  کانال و یا مجرای گوش باشد و فرد پس از قرار دادن آن داخل  مجرای گوش احساس کند صداها را کم تر می شنود. Ear Plug نباید به گوش فشار بیاورد و احساس درد و سوزش و … ایجاد کند.

به طور کلی محافظ های شنوایی می توانند صداها را بین ۲۰ تا ۳۰ د سی بل کاهش دهند. در بعضی از محیط ها که شدت صدا بالای ۱۰۵ د سی بل است استفاده از  Ear Muff , Ear Plug یا قالب سیلیکونی به طور همزمان توصیه میشود(استفاده از دو محافظ شنوایی).

باید توجه داشت که محافظ های شنوایی شدت ورودی صدا از طریق راه هوایی را کم می کنند اما نمی توانند از انتقال صدا از طریق استخوان های بدن و به ویژه جمجمه جلوگیری کنند.
لازم به ذکر است که استفاده از پنبه ،دستمال کاغذی،اسفنج های معمولی در مجرای گوش خاصیت حفاظتی ضعیفی دارند.

جایگذاری نامناسب Ear Plug و یا قالب های سیلیکونی و هم چنین آلوده نگه داشتن آن ها که اصول بهداشتی در مورد شان رعایت نشده و یا بریده بودن آن ها ممکن است به مجرای گوش آسیب برساند.

اتیت میانی سروز در اثر عملکرد ضعیف شیپور استاش ایجاد می گردد.  شیپور استاش لوله ای است که حلق را به گوش میانی مرتبط می کند و فشارهوای گوش میانی را با فشار هوای بیرون برابر می سازد.در حقیقت شیپور استاش همانند یک تهویه عمل می کند . با هر عمل بلع و خمیازه ، دهانه شیپور استاش در حلق باز می شود و تعادل بین فشار هوای گوش میانی و فشار هوای بیرون  برقرار می شود.

کارکرد صحیح شیپور استاش درهنگام سفر با هواپیما  و هم چنین در ارتفاعات می تواند مانع احساس کیپی و درد در گوش در این موقعیت ها شود.
از عوامل شایعی که باعث عملکرد ضعیف شیپور استاش می شود می توان  ، سرماخوردگی ، تورم و التهاب ناحیه حلق ، التهاب لوزه سوم (درکودکان) ، آلرژی ، عفونت های سینوس ها و رفلاکس اسید معده (در بزرگسالان ) را نام برد.

لازم به ذکر است که احتمال انسداد  شیپور استاش در کودکان به دلیل گشاد بودن و کوتاه بودن و تا حدی افقی بودن استاش بسیار بیشتر از بزرگسالان است.
وقتی دهانه شیپور استاش در حلق  به طور مرتب باز و بسته نشود و برای مدت طولانی بسته بماند ،منجر به ایجاد فشار منفی در گوش میانی می شود . این فشار منفی موجب مکش پرده صماخ به داخل  میشود که می تواند درد ناک باشد.

در صورتی که فرد در این مرحله درمان نشود و شیپور استاش هم چنان مسدود باقی بماند ، از دیواره و غشای گوش میانی مایعاتی مثل سرم و خون داخل حفره گوش میانی وارد می شوند تا فشار منفی  را از بین ببرد. ایجاد ترشح و تجمع مایع در حفره گوش میانی ، اتیت میانی سروز نام دارد.
در دوران کودکی یکی از شایع ترین علل کم شنوایی اتیت میانی سروز است .  کودکانی که به طور مکرر دچار سرماخوردگی و عفونت های ناحیه حلق می شوند و هم چنین کودکانی که لوزه سوم نسبتا بزرگی دارند بهتر است تحت نظر متخصص گوش و حلق و بینی باشند و از نظر وضعیت گوش میانی بررسی شوند.

اقدامات تشخیصی

پزشک متخصص پس از معاینات کامل جهت بررسی دقیق تر ، انجام آزمایشات تمپانومتری( مخصوص بررسی وضعیت  پرده گوش ، فشار هوای گوش میانی و مایع داخل گوش میانی و ..) و ادیومتری (جهت بررسی وضعیت شنوایی کودک ) و رادیوگرافی از لوزه سوم را توصیه میکند.

درمان

در اکثر مواقع درمان های دارویی برای اتیت سروز مؤثر هستند ، اما در صورت مقاومت به درمان دارویی و کنترل نشدن مشکل،درمان جراحی گذاشتن تیوب بسیار کوچک  (VT) بر روی پرده و احتمالا برداشتن لوزه سوم توسط متخصص گوش و حلق وبینی انجام می شود.

از آنجا که همه داروها علاوه بر اثرات درمانی می توانند عوارض جانبی نیز داشته باشند و مسمومیت دارویی ایجاد کنند . بهتر است همیشه راجع به عوارض جانبی هر دارویی که استفاده می کنید آگاهی داشته باشید.  عوارض جانبی بعضی از داروها تأثیر بر روی سیستم شنوایی و تعادل است.  در صورتی که با استفاده از دارویی ، احساس کم شنوایی ، تاری دید ، احساس سر گیجه ، عدم تعادل و وزوز گوش داشتید حتما بلافاصله موضوع  را با پزشک خود در میان بگذارید.

این داروها که مسمومیت دارویی ایجاد می کنند و باعث کم شنوایی می شوند معمولا تعدادی از آنتی بیوتیک ها که از خانواده مایسین ها و آمینو گلوکوزیدها هستند و هم چنین داروهای کلیوی می با شند. حتی  مصرف طولانی مدت خود سرانه دارو های مسکن ضد التتهابی مثل آسپیرین ، ایبوبروفن نیز می تواند باعث آسیب به سیستم شنوایی گردد.

بعضی از داروهای شیمی درمانی نیز می توانند بر روی شنوایی تأثیر بگذارند. درزیر عناوین برخی از این داروها آمده است.
استرپتومایسین ، جنتامایسین ، نئومایسین ، کانامایسین ، گارامایسین ، ونکومایسین ، آمیکاسیس ، دی هیدرواسترپتومایسین ، کلر آمنیکل ، فورسماید ، سالیسیلات ها وکنینین هاو….

۳-سرگیجه واقعی   vertigo

علل سرگیجه واختلال تعادل

عوامل عمومی و سیستمی

کاهش جریان خون و در نتیجه نرسیدن خون کافی به مغز  به دلیل کم آب شدن بدن ، تصلب شرائین ، اختلالات عروقی ، افت فشار خون وضعیتی ، تغییرات فشار خون ، نارسایی های قلبی ، سکته مغزی گذرا ، مشکلات مربوط به ناحیه گردن و ضربه به سرو…

میگرن

کم کاری تیروئید

فاکتورهای شیمی خون مثل قند خون ،بالا بودن چربی بویژه کلسترول

آلرژی نسبت به ذرات معلق هوا و گرد و غبار ،گرده گیاهان ،غذاهای حساسیت زا

برخی از بیماریهای ویروسی مثل آنفولانزای شدید

تغذیه  ونمک زیاد در رژیم غذایی

استفاده از مواد مخدر ، مسکن های قوی ، الکل ،کافئین و نیکوتین (جریان خون  مغز را کاهش می دهد).

مصرف برخی داروها،از جمله داروهای ضد افسردگی و آرام بخش و داروهای ضد تشنج و داروهای کنترل فشار خون

استرس ،اضطراب،حملات هراس که باعث اسپاسم شریان ها می شود.

بعضی از بیماری های سیستم عصبی (ام اس،سیفلیس،تومور های مغزی) که از دلایل ناشایع هستند.

عوامل مربوط به ضعف و اختلال سیستم عصبی تعادل گوش داخلی

نرسیدن خون کافی به گوش داخلی(گوش داخلی به تغییرات جزئی جریان خون بسیار حساس است و همه دلایل ذکر شده در مورد جریان خون ناکافی مغز در مورد گوش داخلی نیز صدق می کند).

ویروس هایی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می شوند میتوانند به بخش تعادل گوش داخلی نیز حمله کنند و ایجاد سر گیجه شدید نمایند.

عفونت مزمن گوش میانی و ماستوئید (بخش استخوانی پشت گوش در جمجمه) در صورتی که به گوش داخلی گسترش یابد.سرگیجه و اختلال تعادل و کم شنوایی ایجاد می کند.

ضربه به سر و شکستگی جمجمه در صورتی که باعث آسیب به گوش داخلی شود سر گیجه شدید همراه با تهوع و استفراغ و کاهش شنوایی ایجاد می کند.

التهاب عصب تعادلی گوش داخلی که در اثر عوامل ویروسی ایجاد می گردد و باعث سر گیجه های شدید می شود.

بیماری میگرن  و سیتبولار ،در ده درصد (۱۰%) بیمارانی که میگرن دارند مشکلات سرگیجه و اختلال تعادل پس از سر درد های شدید پیش می آید که به علت در گیری بخش تعادل گوش داخلی است.این بیماران معمولا کم شنوایی ندارند.

بیماری حرکت  motion sickness

که نوعی اختلال رایج است که هنگام سفر با هواپیما ،کشتی ،قایق،اتومبیل  به علت حرکات متناوب پیش می آید و فرد دچار سرگیجه ،تهوع و استفراغ می شود.این بیماری جدی نیست اما بعضی افراد را در سفر به شدت ناتوان می کند.بیماری دریا یا دریا گرفتگی نیز نوعی دیگر از بیماری حرکت است ،تعداد کمی از افراد حتی چند روز بعد از سفر نیز از علائم رنج می برند .توصیه می شود در صورتی که علائم بهبود پیدا نکرد و سیر پیشرونده داشت  به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نمایید.

سرگیجه وضعیتی  حمله ای خوش خیم یا Bppv

بیماری یا سندروم منیر

در اینجا دو بیماری شایع سرگیجه و ضعیتی حمله ای خوش خیم و بیماری منیر که منشا گوش داخلی دارند را توضیح می دهیم.

سرگیجه وضعیتی حمله ای خوش خیم یا Bppv

این نوع سرگیجه شایع ترین علت سرگیجه با منشأ گوش داخلی است. سرگیجه می تواندخفیف یا شدید باشد.

در سر گیجه وضعیتی ، بیمارپس از حرکات سر یا تغییرات سریع وضعیتی دچار سر گیجه های کوتاه مدت و شدید می شود. سرگیجه هنگام جا به جا شدن به سمت دیگر در حین خواب یا خمیده شدن سر به سمت عقب رخ می دهد.زمان سرگیجه کوتاه است و کمتر از یک دقیقه طول می کشد و اگر بیمار بدون حرکت باشد علائم به سرعت بهبود می یابند. معمولاً پس از بر طرف شدن علائم فرد می تواند فعالیت روزمره خود را ادامه دهد.

علائم و نشانه ها

گیجی (سرگیجه واقعی)

ناپایداری ،اختلال تعادل

احساس چرخش محیط یا خود فرد

تاری دید پس از حرکت سریع سر ،تهوع و استفراغ

علت بیماری

علت شکسته شدن و جا به جایی کریستال های ظریف و شناور شدن آن ها در اندام های تعادلی گوش داخلی است که ممکن است در اثر ضربه به سر و یا خود بخود از محل خود جدا شده  باشند. پزشک متخصص گوش و حلق و بینی اقدامات تشخیصی لازم را انجام می دهد و معمولا درمان دارویی و هم چنین توانبخشی تعادل را انجام می دهد.توان بخشی تعادل شامل انجام یک سری مانورهاست(حرکات و چرخش های خاص سر بیمار)که با انجام این مانورها کریستال های کوچک به جای اصلی خود باز می گردند. معمولا طی توان بخشی تعادل ،انجام حرکات و ورزش های خاصی به بیمار توصیه می شود. در صورتی که به توصیه ها و تمرینات به خوبی توجه شود و انجام گردد.سرگیجه متوقف می شود.

بیماری یا سندروم منیر

منیر بیماری گوش داخلی است که در آن تجمع و فشار مایع گوش داخلی افزایش می یابد. این بیماری در بیشتر مواقع فقط یک گوش را درگیر میکند.

علائم منیر

مهم ترین علامت سرگیجه چرخشی ، حمله ای و متناوب یا دوره ای هست(حملات سرگیجه ممکن است بین چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.)

تهوع یا استفراغ

وزوز (سرو صدا در گوش) به صورت غرش ، همهمه ، صدای زنگ

احساس پری ،سنگینی،و فشار در گوش

 کاهش شنوایی حسی عصبی نوسان دار

بعد از حملات سر گیجه معمولا بیمار خواب آلود است و احساس عدم تعادل نیز تا چند روز طول می کشد و بعد بتدریج علایم بر طرف می شود . اما بعد از مدتی معمولا دوباره حمله سر گیجه آغاز می شود.

علت بیماری منیر

علت بیماری منیر ناشناخته است اما احتمالا عواملی مانند اثرات هورمونی ، مواد عصبی و شیمیایی غیر طبیعی در خون ، واکنش های آلرژیک ، استرس ، سوء تغذیه ، اختلالات متابولیک مانند دیابت ، اختلالات عروقی ، بیماری های خود ایمنی و سابقه خانوادگی در بروز این بیماری مؤثرند.

کاهش شنوایی در منیر از نوع حسی عصبی است و در مراحل اولیه بیماری این کم شنوایی متغیر است و گاهی  بهتر و یا بدتر می شود.ابتدا کاهش شنوایی در فرکانس های بم شروع  می شود و بتدریج همه فرکانس ها را در بر می گیرد. با روند پیشرفت بیماری کم شنوایی بیشتر و دائمی می گردد.صداها ی بلند ممکن است در گوش مبتلا آزار دهنده باشد.

پزشک متخصص گوش و حلق و بینی پس از معاینه و گرفتن شرح حال بیمار و توصیه به انجام یک سری آزمایشات مربوط به سیستم شنوایی و تعادل ، مراحل تشخیصی را انجام می دهد.

در اکثر مواقع درمان دارویی پیشنهاد می گردد. امروزه داروهای بسیار مؤثری برای کنترل بیماری منیر تجویز میگردند.هم چنین توان بخشی تعادل (انجام به برخی مانورهای خاص ، توصیه به انجام بعضی ورزش ها) نیز در صورت نیاز انجام می گردد.

رژیم غذایی کم نمک ، مدر(ادرار آور) ، تغذیه مناسب ، استراحت و خواب کافی و منظم ، پرهیز از خستگی زیاد ، انجام فعالیت های بدنی ، دوری از استرس ، اجتناب از مصرف کافئین ، سیگار و الکل و … همگی در کنترل بیماری و کم شدن حملات سر گیجه میتوانند مؤثر باشند.

در صورت کنترل نشدن بیماری با درمان دارویی و حملات سرگیجه متناوب وناتوان کننده  ممکن است درمان جراحی  توسط متخصص گوش و حلق و بینی پیشنهاد گردد.

توصیه های کلی برای بیماران متبلا به سرگیجه و اختلال تعادل

نسبت به سرگیجه و اختلال تعادل خود حساس باشید و دقت کنید در چه موقعیت هایی  و یا با خوردن چه مواد غذایی و … سرگیجه یا اختلال تعادل شما بیشتر می شود.

چه مدت زمانی طول می کشد،آیا با تهوع و استفراغ همراه است و …

به متخصص گوش و حلق وبینی مراجعه نمایید و مشکل خود را خلاصه و دقیق توضیح دهید.
پزشک با توجه به شرح حال شما و معاینه دقیق و انجام تست های عصبی و عملکردی  تعادل ممکن است توصیه به انجام آزمایشات شنوایی و آزمون های خاص تعادلی و سی تی اسکن، ام آر آی و  یا حتی ارزیابی های قلبی  و آزمایش خون  برای شما داشته باشد.همه بیماران نیازمند همه تست ها نیستند.

از تغییرات ناگهانی در وضعیت خود داری کنید،به خصوص ار حالت دراز کشیده به ایستاده  یا چرخیدن.

از حرکات شدید سر اجتناب کنید به خصوص حرکت چرخشی و نگاه به بالا.

مصرف موادی که جریان خون را مختل می کننند را حذف کنید یا کاهش دهید مثل نیکوتین ،کافیئن و نمک.

شرایطی که سرگیجه تان را تشدید می کند به حداقل برسانید.مثل استرس و مواد غذایی حسیاسیت زا.

در صورتی که بیماری حرکت دارید.

در اتومبیل در صندلی جلو بنشینید و دور دست را نگاه کنید.

در کشتی روی عرشه بروید و افق را تماشا کنید.

در هواپیما کنار پنجره ،ترجیحا روی بال هواپیما  بنشینید و بیرون را نگاه کنید.

حین مسافرت مطالعه نکنید.

روی صندلی هایی که جهت مخالف وسیله نقلیه است ننشینید.

از خوردن غذای تند و چرب قبل ا ز مسافرت خود داری کنید.

قبل از سفر دارویی که پزشک تجویز کرده را استفاده نمائید.

در اینجا به اختلال پردازش شنوایی درکودکان می‌پردازیم.

اختلال پردازش شنوایی در کودکان

تقریبا تمام فعالیت‌های مدرسه از قبیل گوش دادن به صداهای معلم، ارتباط با همکلاسی‌ها، مشارکت در مباحث درسی، انجام تمرینات ورزشی و… همه بستگی به توانایی دانش آموز در پردازش صداها دارند و نیاز به یک سیستم شنوایی سالم و نیرومند وجود دارد.

اکثر کودکان با این مشکل، در آزمون‌های پایه سنجش شنوایی، طبیعی هستند.

اختلال پردازش شنوایی مهارت‌های گوش کردن، توجه شنیداری ، صحبت کردن، تلفظ کلمات، درک گفتار، دستور زبان،خواندن و نوشتن، معنی کلمات و حافظه شنوایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
در کل کودکان با این مشکل دچار ضعف آموزشی و تحصیلی می‌شوند و ممکن است مهارت‌های اجتماعی کودک هم تحت تاثیر قرار بگیرد و به تدریج مشکل در دوست یابی ایجاد شود.
اختلال پردازش شنوایی گاهی با اختلال نقص توجه، بیش فعالی، مشکلات زبانی و گفتار، طیف اتیسم و دیگر مشکلات یادگیری اشتباه می‌شود و در صورتی که به موقع تشخیص داده نشود، هم دانش آموز، هم خانواده و هم اولیای مدرسه درگیر می‌شوند.
این اختلال خود را با نشانه‌ها و رفتارهای مختلفی بروز می‌دهد.
این کودکان معمولا در کلاس درس دچار مشکل می‌شوند و به همین خاطر، این مشکل در سال‌های اولیه مدرسه خود را نشان می‌دهد.

یکی از انواع بدشنوایی یا اختلال پردازش شنوایی، بیش شنوایی یا پرشنوایی است. در حقیقت این کودکان حساسیت بیش از حد به صدا دارند. افرادی که این مشکل را دارند سطح تحمل شنیداری پایین‌تری دارند و صداهایی که از نظر شدت برای افراد عادی قابل تحمل است، برای این کودکان غیرقابل تحمل و آزاردهنده است.
این کودکان در محیط‌های شلوغ نمی‌توانند صدای اطراف را نشنیده بگیرند و نسبت به آن بی‌توجه باشند.به همین دلیل معمولا با صدای بلند صحبت می‌کنند و یا صدای تلویزیون را بلند می‌کنند و از دیگران می‌خواهند که ساکت باشند تا بتوانند صدای تلویزیون را گوش دهند، یا اینکه خودشان صحبت کنند (علامت بارز).

کودکانی با این مشکل در محیط‌های پر سروصدا مثل مجالس عروسی، کنسرت، تمایلی به حضور ندارند و به سرعت خسته و کلافه می‌شوند و یا اینکه فعالیت بیش از اندازه از خود نشان می‌دهند.معمولا در محیط‌های شلوغ گوششان را می‌گیرند.  همیشه از صدایی گله می‌کنند که شاید برای ما تنها یک صدای بی‌اهمیت و ضعیف است.
این کودکان گاهی اوقات کوچکترین صداها را حتی از فواصل دور می‌شنوند و تشخیص می‌دهند وگاهی از فاصله نزدیک هم توجهی به صدا زدن نشان نمی‌دهند. در این حالت خانواده به غلط تصور می‌کند که فرزندشان هر زمان دوست داشته باشد گوش می‌کند و در جایی که به نفعش نیست توجهی نشان نمی‌دهد. این برداشت غلط است. این کودکان کنترلی روی رفتارخود ندارند، گستاخ نیستند.برداشت نادرست والدین ممکن است موجب مشکلات رفتاری، اضطراب و حتی رفتارهای لجوجانه و مقابله‌ای در کودک شود.

مشکل زمانی پدیدار می‌شود که کودک وارد کلاس اول می‌شود و باید به صدای معلم گوش دهد. در این مواقع کوچکترین صدا از حیاط، ترافیک، صدای بچه‌ها در سر کلاس و در کل صدای پس زمینه باعث حواس پرتی و به هم خوردن توجه و تمرکز وی می‌شود.

کودکانی با این مشکل در پردازش کلماتی که به سرعت ارائه می‌شود تا حدی جا می‌افتد. در واقع سرعت انتقال گفتار برای آنها بالاست، زیرا خودشان از سرعت پردازش پایین‌تری برخوردار هستند.

این کودکان در بیان اتفاقات و وقایع متداول و روزمره دچار مشکل هستند و تمایلی به بازگو کردن آنها ندارند.

علایم و رفتارها

در زیر به مجموعه علایم و رفتارهایی که کودکان با اختلال پردازش شنوایی ممکن است از خود نشان دهند، می پردازیم. البته هیچ کودکی همه این رفتارها را به طور همزمان نخواهد داشت. با این وجود اگر کودک شما تعدادی از این علایم را دارد جهت بررسی به شنوایی شناس مراجعه نمایید.

  مشکل در گوش دادن

  مشکل فهم گفتار در حضور سروصدا

  صرف انرژی زیاد برای گوش دادن و در نتیجه خستگی زودرس

  مشکل توجه و تمرکز شنیداری در کلاس درس (تنها چند دقیقه گوش می‌دهد و بعد حواسش پرت می شود و در فکر فرو می‌رود)

  خواب زیاد

  خطا در دیکته (جا انداختن حروف، برعکس نوشتن حروف) و دیکته بهتری در منزل نسبت به مدرسه دارند.

  تلفظ ضعیف کلمات و آواها

  ضعف در یادگیری خواندن و نوشتن

  صبر و تحمل شنیداری پائین و گوش کردن نامناسب

  ضعف در توجه کردن و دنبال کردن دستورات شفاهی

مشکل در محاوره های طولانی مدت

  گیج شدن در زمانی که چند درخواست از کودک می‌شود.

  با صدای بلند صحبت کردن

  توجه بیش از حد به برنامه‌های تلویزیون

  صدای تلویزیون را بلند کردن

  علایم پرشنوایی یا بیش شنوایی

  حواس پرتی و خستگی و کلافگی در محیط‌های شلوغ و دست گذاشتن روی گوش‌ها

  درخواست مداوم برای تکرار صحبت دیگران

  تاخیر و کندی در پاسخ دادن به دستورات شفاهی

  خستگی مفرط در هنگام به گوش دادن طولانی مدت

حافظه کوتاه مدت شنیداری ضعیف

  ضعف در یادگیری ترانه‌ها یا سرودهای کودکان

  صدای غیرعادی ، بلند، ارام، بی‌رمق، رسمی، خشک

  صحبت‌های بی‌ربط به موضوع

  مکث طولانی قبل از پاسخ دادن به سوالات یا دستورها

  تاخیر در زبان و گفتار

  ترجیح به انجام فعالیت‌های غیرکلامی، بهره هوش عملی به طور چشمگیری بالاتر از بهره هوش کلامی است.

  مشکل در یادداشت برداری

  مشکل دربه خاطر آوردن اطلاعات شنیداری (اختلال حافظه شنوایی)

  ضعف در دایره لغات و حفظ کردن آنها

  ضعف در یادگیری زبان دوم

  ضعف در یادگیری موسیقی

  جمله بندی کوتاه و ناقص

  خستگی شنیداری زودرس و صبر شنیداری پایین

  ترس از صداهای بلند و یا ناخوشایندی این صداها

  علاقه زیاد به حل پازل تصویری و تلویزیون و کارهای کامپیوتری

  بی علاقگی نسبت به کتابخوانی

  بزرگ نویسی

  عدم مشارکت در کارهای کلاسی

  مشکل در شنیدن صدای تلفن و صدای ضبط شده

  عملکرد رو به افول در سال های بالاتر مدرسه، به ویژه زمانی که حجم دستورها و مباحث کلامی افزایش می‌یابد.

عوامل اختلال پردازش شنوایی

بدشنوایی صرفا به دلیل یک عامل خاص ایجاد نمی‌شود و چندین علت در ابتلا به آن نقش دارند. مشکلات زیر از مهمترین علل ایجاد بدشنوایی هستند.

سابقه عفونت‌های مکرر گوش میانی (ایجاد کم‌شنوایی می‌کند و مغز کمتر در معرض تحریکات شنیداری است)

سرماخوردگی های مکرر ، عفونت های سینوسی ، آلرژی تنفسی

تب بسیار شدید در دوران نوزادی، خردسالی

تشنج و صرع

نارس به دنیا آمدن

مشکلات حین تولد (تولد بسیار طولانی، استفاده از فورسپس ، وکیوم و مسدود بودن کانال تولد)

آسیب‌های وارد شده به مغز

ضربه به سر

تأخیر رشد گفتار و زبان و تأخیر رشدی

زردی بالا

سابقه ژنتیکی

مشکلات مادرزادی

تشخیص اختلال پردازش شنوایی

معمولا والدین و معلم‌ها، اولین کسانی هستند که متوجه مشکلاتی در کودک می‌شوند.
با بررسی دقیق تشخیصی درکلینیک‌های شنوایی می‌شود این اختلال را مورد بررسی قرار داد. این اختلال توسط شنوایی شناس تشخیص داده می شود.

بدشنوایی با روش‌های تصویربرداری مغزی MRI و CT SCAN مشخص نمی‌شود.

از آنجایی که علاوه بر مهارت خوب شنیدن، باید مهارت خوب گوش دادن هم وجود داشته باشد می‌توان رفتارهای گوش کردن را مورد ارزیابی قرار داد.
گام اول انجام آزمایشات پایه شنوایی (ادیومتری و تمپانومتری) است که مشخص می‌شود آیا سیستم شنوایی محیطی سالم است یا خیر و آیا کودک کم شنوایی دارد یا نه.
گام دوم کامل شدن پرسشنامه بدشنوایی توسط والدین است.
گام سوم اجرای آزمون‌های تشخیصی بدشنوایی است که به طور اختصاصی آنرا ارزیابی می‌کند و در آخر نتایج ارزیابی عملکرد رفتاری و آزمون‌ها بررسی می‌گردد و در مورد وجود یا عدم وجود بدشنوایی تصمیم گیری می‌شود و حتی براساس نتایج آزمون‌ها روش‌های درمانی نیز مشخص می‌گردد.
همچنین با توجه به اختلالات همراه بدشنوایی که به آنها اشاره شد در صورتیکه به نظر برسد به ارزیابی حیطه‌های دیگر نیاز است، جهت ارزیابی گفتار و سایر اختلالات همراه به گفتار درمانگر و کاردرمانگر ارجاع داده می‌شود و رفتارهای گوش دادن بررسی می‌گردد.

درمان اختلالات پردازش شنوایی

هرچه کودک مبتلا به اختلال پردازش شنوایی زودتر (قبل از سن ۶ سالگی و یا در سال‌های اول تحصیل) درمان مناسب دریافت کند، بعدها مشکلات کمتری در زندگی خواهد داشت.
با توجه به نتایج آزمون‌های تشخیص همچنین وضعیت کودک مثل شرایط، سن گفتار و زبان و… روش‌های درمانی توصیه می‌گردد.
این دانش آموزان نیازمند روش‌های آموزش سازمان یافته، فشرده، منظم و چندحسی هستند. انجام تمرینات این برنامه به دانش آموزان کمک می کند تا کمترین مشکل را در درک و فهم مطالب درسی داشته باشند و بتوانند در کنار سایر دانش آموزان و هماهنگ با آنها به تحصیل ادامه دهند.
روش‌های درمانی باعث بهبود عملکرد درک گفتار و کلمات در محیط شلوغ ، بهبود مهارت‌های دو گوشی ، تقویت مهارت مکان یابی و جهت‌یابی صدا ، افزایش حافظه فعال شنیداری و همچنین حساسیت زدایی نسبت به صدای مزاحم می گردد و تمرینات توانبخشی به نحوی که فرد بتواند صدای محیط را حذف کند و صدای معلم را به خوبی درک و پردازش کند.
بهترین محیط یادگیری برای کودک مبتلا به اختلال پردازش شنوایی، کلاس‌های انفرادی یا چندنفره با کمترین سروصدا می‌باشد.
کودک مبتلا به اختلال پردازش شنوایی با دریافت به موقع مناسب درمان می‌تواند در طی ۶-۳ ماه پیشرفت قابل توجهی به دست آورد و به زندگی خود ادامه دهد. درست همانند سایر همکلاسی‌هایش موفق باشد.

راهکارهای درمانی شامل موارد ذیل می‌باشد:

تربیت شنوایی

اصلاح محیط گوش دادن

تمرینات مبتنی در زبان

صوت درمانی

استفاده از دستگاه اف ام

همگام سازی امواج مغزی

در پروسه اختلال پردازش شنیداری فقط ادیولوژیست (شنوایی شناس) کافی نیست. در کنار گفتار درمان، کار درمان و روان شناس کودک، اقدامات درمانی صورت می‌گیرد.

یکی دیکر از بیماری های گوش ، عفونت مزمن گوش میانی می باشد که به نکاتی در این مورد اشاره خواهیم کرد.

درصورت رها کردن بیماری به علت پارگی پرده گوش ، گوش میانی به طور مکرر در معرض عفونت حاد قرار می گیرد، و اگر این عفونت های حاد مکرر درمان نشود به تدریج منجر به عفونت مزمن گوش میانی می شود. در این مواقع پرده صماخ معمولا سوراخ است و ترمیم نشده است .

استخوانچه ها ی گوش میانی و کل فضای گوش میانی و حتی اطراف آن از قبیل استخوان ماستوئید و حتی حلزون گوش هم ممکن است درگیر شوند. عفونت مزمن گوش میانی به درمان مقاوم است و عوارض متعددی دارد. از جمله افت شنوایی انتقالی در حد متوسط به بالا و انتشار عفونت به مناطق مجاور گوش میانی.
با عفونت مزمن گوش میانی در این موارد استفاده از قالب ضد آب سیلیکونی در هنگام استحمام توصیه می شود که از ورود آب حتی به میزان بسیار کم به فضای گوش میانی جلوگیری شود و احتمال عود عفونت کاهش یابد.  قالب محافظ آب کاملا متناسب با شکل مجرای گوش ساخته می شود(قابل تهیه درکلینیک های شنوایی)
اما توصیه مهم در اتیت میانی مزمن ، مراجعه به متخصص گوش و حلق و بینی است.

اقدامات تشخیصی

شامل معاینه دقیق،انجام تست های ادیومتری (سنجش شنوایی)و تمپانومتری(بررسی وضعیت گوش میانی )و رادیوگرافی می باشد.

درمان

درمان دارویی شامل تجویز آنتی بیوتیک های خوراکی و موضعی جهت کنترل ترشح گوش است و درمان جراحی به منظور کنترل عفونت و جلوگیری  از عوارض جدی،ترمیم پرده صماخ و باز سازی مکانیسم شنوایی آسیب دیده است.

اقدامات تشخیصی

پزشک متخصص معاینات دقیقی بر روی گوش و حلق و بینی انجام می دهد و در صورت امکان و نیاز،انجام آزمایشات تمپانومتری(در جهت بررسی وضعیت پرده گوش،فشار گوش میانی ،احتمال تجمع مایع در گوش میانی) و ادیو متری (ارزیابی و سنجش شنوایی) و هم چنین رادیو گرافی از حلق و لوزه ها را توصیه می کند.

درمان

در اغلب موارد عفونت حاد گوش میانی با تجویز داروها ی آنتی بیوتیک و آنتی هیستامین(در صورت وجود آلرژی) و ضد احتقان درمان می گردد . مهم است که تمام داروها طبق دستور پزشک مصرف شود. در صورت مقاوم بودن بیماری به درمان دارویی بنا به صلاحدید متخصص گوش و حلق و بینی درمان جراحی شامل برداشتن لوزه ها و لوزه سوم ،میرنگتومی ( ایجاد شکاف کوچک در پرده گوش جهت تخلیه مایعات پشت پرده گوش) و یا گذاشتن تیوب   (VT)بر روی پرده گوش جهت تخلیه طولانی مدت ترشحات گوش میانی و پشت پرده صماخ انجام می شود

توصیه هایی برای نگهداری و مراقبت از سمعک :

به توصیه ها و راهنمایی های ادیولوژیست خود در هنگام تحویل سمعک دقت کنید و دفترچه راهنما یا سی دی آموزشی که همراه سمعک است را به دقت مطالعه و یا نگاه کنید.

در صورتی که سمعکتان دچار اشکال شد به ادیولوژیست  خود مراجعه نمایید و از دستکاری سمعک جدا خود داری نمایید .

برای نگهداری و مراقبت از سمعک تمیز نگه داشتن سمعک بسیارمهم است . سمعک مانع خارج شدن جرم از گوش می شود و باعث می شود که جرم در مجرای گوش جمع شود و وارد خروجی صدا شود. در این صورت به نظر می آید که سمعک از کار افتاده . توصیه می شود که خروجی صدا را به خصوص  در سمعک های داخل  گوشی هر روز  با برس تمیز کنید و اگر هنوز جرم به آن چسبیده فیلتر یا واکس گارد سمعک داخل گوشی را تعویض نمایید. درمورد سمعک های پشت گوشی نیز خروجی صدا را هفته ای یک بار چک کنید و در صورت نیاز با برس جرم را تخلیه نمایید.

کسانی که سمعک های خود را هم از سمت میکروفن و هم از سمعک خروجی صدا تمیز نگه میدارند عمر سمعکشان بسیار طولانی  می شود و سمعک خرابی های مکرر ندارد.

در صورتی که گوشتان جرم ساز است مراجعه مرتب به متخصص گوش و حلق و بینی داشته باشید تا مجرای گوشتان کاملا پاک شود. برای کار کرد درست سمعک چه داخل گوشی ، چه پشت گوشی ، مجرای گوش باید همیشه پاک و تمیز باشد.

عکس برداری پزشکی ، سی تی اسکن  و ام آر آی میتواند در عملکرد سمعک اختلال ایجاد کند.

سمعک را از منابع  رطوبت و حرارت ( یخچال و شوفاژ و …) دور نگه دارید.

همیشه قبل از دوش گرفتن و شنا و سونا سمعک را بردارید.

سمعک را نزدیک پنجره و یا داخل اتومبیل رها نکنید.

سمعک را داخل دستمال کاغذی نگذارید ممکن است با زباله اشتباه شود و دور انداخته شود.

کرم های آرایشی و اسپری مو میتواند براحتی وارد میکروفون سمعک شود و به آن آسیب برساند.

از باتری استاندارد که فقط مخصوص سمعک است استفاده کنید. باتری ساعت سمعک را خراب میکند.باتری های سمعک را می توانید از کلینیک های شنوایی تهیه نمایید.به تاریخ انقضای باتری دقت کنید.

  برای نگهداری و مراقبت از سمعک  بهتر است سمعک و باتری را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.باتری سمعک سمی است در صورت بلعیده شدن آن سریع به بیمارستان مراجعه نمایید.

اگر میخواهید برای مدت طولانی از سمعک استفاده نکنید باتری آن را خارج نمایید.

از نفوذ گرد و خاک و چربی به داخل سمعک خود داری نمایید.

از الکل و آب و صابون یا هر ماده پاک کننده دیگر برای تمیز کردن سمعک استفاده نکنید.

درصورتی که سمعک شما خراب شد و در دوره گارانتی بود حتما به کلینیک و ادیولوژیست خود مراجعه نمایید و این اقدام را برای ماه ها به تعویق نیندازید چون ممکن است در این مدت گارانتی شما به پایان رسیده شده باشد و شما متحمل هزینه برای تعمیر سمعک می شوید.