انواع پیر گوشی

پیر گوشی بنابه محل ضایعه به چند دسته تقسیم می شود.با توجه به پیچیدگی مطلب توضیح را جع به انواع پیر گوشی در این بحث میسر نیست و ما فقط به ذکر عنوان آن ها می پردازیم.

پیر گوشی حسی(حلزونی )

پیر گوشی عصبی

پیر گوشی عروقی

پیر گوشی متابولیک

پیر گوشی مرکزی(مغزی)

در اکثر موارد تلفیقی از ۲ یا ۳ نوع پیر گوشی در یک فرد دیده می شود.

علل پیر گوشی

مهم ترین علت ، تغییر در جریان خون عروق تغذیه کننده گوش داخلی به علت بیماری های قلبی ،فشار خون بالا،مشکلات عروقی و در نتیجه دیابت و تصلب شرائین می باشد.

قرار گرفتن در معرض سرو صدای زیاد  و طولانی مدت

داشتن زمینه های ارثی

اثرات جانبی بعضی از داروها

وجود سابقه ضربه به سر

همگی از علل مساعد کننده پیر گوشی زود رس می باشند.

علائم و نشانه های پیر گوشی

نشنیدن صدای اطرافیان از فواصل دورتر

تقاضای تکرار گفته های اطرافیان

بلند کردن صدای رادیو و تلویزیون

مشکل در تشخیص و درک گقتار اطرافیان

پاسخ نادرست به سؤالات

نشنیدن صدای زنگ تلفن یا درب منزل

مشکل در شنیدن مکالمات تلفنی

به دلیل افت در فرکانس های زیر ، شنیدن برخی از حروف مثل س.ت.ش.ف.ز، مشکل می شود در نتیجه فهم و تشخیص گفتار سخت می شود. ولی بعضی از صداها که فرکانس بم دارند مثل صدای ماشین ها در خیابان به خوبی شنیده می شوند.

در گروهی از افراد مسن واکنش زیاد و اغراق آمیز نسبت به صداهای بلند وجود دارد.توانایی درک و فهم گفتار و تشخیص کلمات معمولا پایین می آید و گفتار به نظر نامفهوم و مبهم است.هم چنین به دلیل خستگی پذیری و تحلیل عصب شنوایی ،تأخیر در درک گفتار نیز دیده می شود.درک گفتار در محیط های شلوغ و مکان هایی که انعکاس صدا دارند،پایین می آید . در صورتی که سرعت کلام گوینده بالا باشد،جملات نامفهوم به نظر می رسند و درک گفتار پایین می آید.
در تعدادی از افراد ، وزوز(صدای سوت،زنگ و ..)در یک یا دو گوش و یا داخل سرممکن است وجود داشته باشد.

اقدامات درمانی

درمان مشخصی برای پیر گوشی وجود ندارد.معهذا ممکن است برای احتیاط،درمان های خاصی جهت حفظ باقیمانده شنوایی صورت گیرد.

اجتناب از مصرف دخانیات و مشروبات الکلی ، در معرض صداهای بسیار بلند قرار نگرفتن ،کنترل استرس و اضطراب ، مصرف امگا۳ و ویتامین های خانواده  B و در صورت فقر آهن ، استفاده از قرص های آهن (زیر نظر پزشک) میتواند تا اندازه ای مؤثر باشد.

بهتر است برای احتیاط به پزشک گوش،حلق و بینی مراجعه شود.پزشک ضمن معاینه کامل ، وجود اختلالات و بیماری هایی که سیستم شنوایی را تحت تأثیر قرار می دهند، بررسی می کند و در صورت لزوم اقدامات تشخیصی و درمانی را انجام می دهد و جهت بررسی کامل سیستم شنوایی ،فرد را به ادیولوژیست (شنوایی شناس) ارجاع می دهد. ادیولوژیست ضمن انجام آزمایشات کامل و تست های گفتاری نوع و میزان کم شنوایی را تعیین می کند.

اقدامات توانبخشی

بهترین و مؤثر ترین وسیله برای جبران کم شنوایی ، سمعک است.

ادیولوژیست با انجام تست های مختلف تعیین میکند  که آیا سمعک برای فرد مناسب است یا خیر و اندازه و نوع سمعک مناسب را با توجه به میزان و نوع کم شنوایی و وضعیت سلامتی و جسمانی فرد ،میل،سلیقه ،میزان سازگاری و بودجه وی تجویز می نماید . و در رابطه با اینکه سمعک در موقعیت های مختلف  چه کارآیی می تواند داشته باشد فرد را راهنمایی می کند.

برای اطلاعات بیشتر می توانید  به قسمت درباره شنوایی و کم شنوایی و هم چنین درباره سمعک مراجعه فرمایید.

پارگی پرده گوش در اثر ضربه

ضربه می تواند وارد کردن جسم نوک تیز و یا گوش پاک کن به داخل مجرای گوش (شیوع نسبتا بالا) سیلی یا حتی برخورد توپ به گوش و … باشد. پارگی پرده صماخ در اثر ضربه ،غالبا با درد زیاد،خونریزی و کم شنوایی  و گاه با وزوز گوش و سرگیجه همراه است. خروج ترشح از مجرای گوش در اثر پارگی پرده صماخ می تواند ۲۴-۴۸ ساعت بعد از پارگی اتفاق بیفتد.

توصیه می شود در این موارد حتما بلافاصله به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه نمایید. پزشک متخصص بعد از معاینه دقیق معمولا برای این افراد جهت بررسی دقیق میزان آسیب به پرده صماخ و گوش میانی ، انجام تست های تمپانومتری (بررسی و ضعیت پرده صماخ و گوش میانی) ، ادیومتری (ارزیابی و سنجش شنوایی ) که از تست های پایه شنوایی هستند توصیه می نماید. درمان  ممکن است دارویی ویا بنا به وسعت ضایعه ،جراحی باشد.

پارگی پرده گوش در اثر عفونت

عفونت گوش  معمولا در کودکان هنگام سرماخوردگی پیش می آید.
در صورتی که گوش میانی دچار عفونت حاد شود،ترشح چرکی در فضای گوش میانی زیاد می شود و منجر به کم شنوایی و درد شدید می شود. فشار ناشی از تجمع ترشحات چرکی باعث پارگی پرده گوش می شود. این ترشحات از قسمت پاره شده  پرده عبور کرده و از مجرای گوش خارج می شوندو معمولا با خون همراه هستند. هنگام بروز این مشکل حتما بلافاصله به پزشک گوش و حلق وبینی مراجعه نمایید. درمان معمولا دارویی می باشد. توصیه می شود دوره درمان را دقیقا مطابق با دستور پزشک سپری کنید.

پارگی پرده گوش در اثر انفجار و ضربات شدید

گاهی اوقات در انفجار های شدید و حتی ترقه ها و ضربه های صوتی آسیب به قدری شدید است که علاوه بر پارگی سطح وسیعی از پرده گوش ،استخوانچه های گوش میانی نیز ممکن است از هم جدا شوند.در این موارد کاهش شنوایی و درد زیاد خواهد بود و معمولا ترشحات خونی به بیرون از مجرای گوش می آید.
اقدامات تشخیصی شامل عکسبرداری،انجام آزمایشات ادیومتری(ارزیابی و سنجش شنوایی)و تمپانومتری(بررسی وضعیت پرده گوش و گوش میانی) می باشد. درمان معمولا جراحی است.

 مواردی که در هنگام پارگی  پرده گوش باید رعایت شود

قدم اول در این موارد مراجعه به پزشک گوش و حلق وبینی است.

فرد باید به مدت چند هفته از ورود آب به داخل  مجرای گوش جلوگیری نماید تا پرده گوش در محیط خشک و مناسبی ترمیم شود.توصیه می شود درهنگام استحمام از ورود آب حتی  به مقدار بسیار کم  به داخل مجرای گوش جلوگیری شود.و در عین حال برای مدتی از شنا کردن و فرو بردن سر درآب جدا خود داری شود.

فرد باید به مدت چند هفته از فین کردن خودداری نماید.

به هیچ عنوان در این موارد از قطره گوش استفاده نگردد. استفاده از قطره گوش احتمال بروز عفونت گوش را زیاد می کند و عفونت روند ترمیم پرده گوش را مختل می کند.

جهت جلوگیری از ورود آب  به مجرای گوش در هنگام استحمام ،استفاده از قالب محافظ و ضد آب سیلیکونی توصیه میشود.این قالب ها دقیقا بر اساس سایز و شکل مجرا و پیچ و خم مجرای گوش ساخته می شود و بیشترین محافظت از گوش را در مقابل آب دارد.(قابل تهیه در کلینیک های شنوایی)

لازم به ذکر است که در اکثر مواقع سوراخ و پارگی پرده صماخ در صورتی که عفونی نشده باشد، ضمن چند هفته ترمیم می شود.  در صورتی که پرده گوش عفونی شده باشد پزشک با تجویز آنتی بیوتیک مناسب درمان را انجام می دهد.در صورت عدم ترمیم پرده صماخ،جراحی ترمیمی پرده صماخ ممکن است توصیه شود.

در صورت رها کردن بیماری به علت پارگی پرده صماخ،گوش میانی به طور مکرر در معرض عفونت قرار می گیرد. 

این عفونت ها منجر به اتیت میانی مزمن(عفونت مزمن گوش میانی) می شود که عوارضی  دارد .اتیت میانی مزمن در قستمت های بعد توضیح داده شده است.